Gigantische mossel

Giant Clam Wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Mollusca

Klasse

Bivalvia

Familie

Tridacnidae

Geslacht

Tridacna

Wetenschappelijke naam

Tridacna Gigas

Status van instandhouding van reuzenschelp:

Giant Clam Locatie:

Giant Clam Feiten

Hoofdprooi

Algen, Phytoplantkon, voedingsstoffen in water

Habitat

Zoutwater zeebodems

Roofdieren

Paling, slakken, zeesterren

Eetpatroon

Omnivoor

Gemiddelde worpgrootte

Miljoenen

Favoriete eten

Algen

Gemeenschappelijke naam

Gigantische mossel

Aantal soorten

100

Plaats

Indische en Stille Oceaan

Slogan

Kan bijna 1,8 meter lang worden!

Giant Clam Fysieke kenmerken

Kleur

• Bruin
• Geel
• Netto
• Blauw
• Groen
• Oranje
• Roze

Huid type

Shell

Gewicht

100-200 kg (220-440 lbs)

De reuzenschelp is het grootste onbeweeglijke weekdier ter wereld, met af en toe een gigantische schelpdier die bijna 1,8 meter lang is. Als de reuzenschelp eenmaal ergens is neergedaald, blijft de reuzenschelp daar de rest van zijn leven.

Reusachtige mosselen worden verankerd aan de koraalriffen in de warme, tropische wateren van de Indische en Zuid-Pacifische oceanen, waar gigantische mosselen het grootste deel van hun tijd doorbrengen met eten van de overvloedige verscheidenheid aan voedsel dat een koraalrif te bieden heeft.

Vanwege de grote omvang van de gigantische tweekleppige schelpdieren zijn er meldingen geweest van gigantische mosselen die mensen aten. Desondanks zijn er nooit meldingen geweest van mensetende reuzenmosselen, aangezien men denkt dat de reuzenschelp zich gewoon in zijn schaal zou verstoppen in plaats van een naderende mens aan te vallen.

Men denkt dat gigantische mosselen zo enorm groot worden vanwege het feit dat gigantische mosselen veel suikers en eiwitten consumeren die worden geproduceerd door de algen die op de gigantische mosselen leven.

Hoewel reuzenschelpdieren omnivore dieren zijn en daarom een ​​mengsel van zowel plantaardig als dierlijk materiaal eten, vormen de voedingsstoffen die door de algen worden geproduceerd de belangrijkste voedselbron voor de reuzenschelp. Van reuzenmosselen is ook bekend dat ze kleine voedseldeeltjes en dieren eten die in het omringende water aanwezig zijn.

Ondanks de enorme omvang van de reuzenschelp, worden reuzenschelpdieren belaagd door een aantal mariene roofdieren, waarvan er vele eigenlijk veel kleiner zijn dan de reuzenschelp zelf. Van palingen, slakken, vissen en zeesterren is bekend dat ze snacken op kleine delen van de reuzenschelp.

Reuzenmosselen worden ook belaagd door mensen, die de reuzenschelpen vangen om zich te voeden met een bepaalde spier die in veel landen als een culinaire delicatesse wordt beschouwd. Het overmatig oogsten van reuzenschelpdieren door mensen heeft geleid tot een snelle afname van de wereldpopulatie van reuzenschelpen.

Reuzenmosselen hebben zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen, maar men denkt niet dat ze zichzelf bevruchten. Reuzenmosselen geven eieren en sperma af in het water, waar de eieren over het algemeen worden bevrucht door het sperma van een andere gigantische tweekleppige schelp. Reuzenmosselen kunnen meer dan 500 miljoen eieren per keer vrijgeven.

Eenmaal bevrucht, drijven de eieren van de reuzenschelp ongeveer 12 uur in het water rond wanneer de larven uitkomen. De gigantische tweekleppige larven beginnen dan een schaal te produceren en zijn binnen een paar dagen groot genoeg om ergens op de zeebodem te nestelen.

Zodra een gigantische schelp ergens in het rif heeft gevonden dat hij leuk vindt, ankert hij zich op het rif waar hij de rest van zijn leven blijft. Reuzenmosselen zijn zo succesvol in hun omgeving dat het niet ongebruikelijk is dat deze gigantische weekdieren meer dan 100 jaar leven!

1. David Burnie, Dorling Kindersley (2011) Animal, The Definitive Visual Guide To The World's Wildlife
2. Tom Jackson, Lorenz Books (2007) The World Encyclopedia Of Animals
3. David Burnie, Kingfisher (2011) The Kingfisher Animal Encyclopedia
4. Richard Mackay, University of California Press (2009) The Atlas Of Endangered Species
5. David Burnie, Dorling Kindersley (2008) Illustrated Encyclopedia Of Animals
6. Dorling Kindersley (2006) Dorling Kindersley Encyclopedia Of Animals